دکتر قناعتی: خوشا به حال کسی که کارنامه‌ای نیکو برجای گذارد

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بیمارستان سینا، دکتر حسابی، بنیانگذار کنفرانس های عمومی بیمارستان سینا بود و بیش از 60 سال می رفت که هر سه شنبه در این کنفرانس ها شرکت می جست و مورنینگ سه شنبه 19 تیر مراسم وداع بود با پیکر مردی که معلمی و استادی و عشق به آموزش دادن و تربیت کردن در جانش رخنه کرده بود.

در این مراسم، دکتر حسین قناعتی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر سید فرشاد علامه، معاون آموزشی دانشگاه، دکتر سید منصور گتمیری، رئیس دفتر دانش آموختگان دانشگاه، دکتر محمدتقی طالبیان، رئیس بیمارستان سینا حضور یافتند.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در سخنانی به مناسبت درگذشت دکتر محمود حسابی، اظهار داشت: مرگ واقعیتی انکارناپذیر است که هر انسانی با هر طرز تفکری به آن واقف است. نیکو آن است که انسان در این صحنه هستی، نقشی نیک ایفا کند و با کارنامه‌ای درخشان از دنیا رخت بربندد.

دکتر قناعتی با بیان اینکه تمام خوشی‌ها و ناخوشی‌های دنیا گذرا و ناپایدار هستند، خاطرنشان کرد: آنچه در این میان اهمیت دارد، انجام درست وظایف به بهترین نحو ممکن است.

وی در ادامه با اشاره به جایگاه والای شفا در دین اسلام، گفت: ما به عنوان طبیب، مفتخر به این امر هستیم که واسطه رسیدن شفا، که خواست خداوند متعال است، باشیم. این موهبت و مسئولیت بزرگی است که دکتر حسابی به بهترین وجه آن را درک کرده بود.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر حسابی را از خانواده‌ای شریف و علمی دانست و افزود: آنچه از ایشان شنیده و می‌دانیم، سرشار از نیکوکاری و خدمت به خلق است. ایشان حتی پس از گذشت بیش از 30 سال از بازنشستگی، همچنان به فعالیت‌های علمی و آموزشی ادامه می‌دادند و این خصلتی است که از مردان نیکو انتظار می‌رود.  دکتر قناعتی در پایان سخنان خود با تأکید بر پیوند دیرینه اخلاق و آموزش پزشکی در ایران، ابراز امیدواری کرد که این سیره حسنه حفظ و تداوم یابد.

دکتر محمدتقی طالبیان، دکتر حسابی شناسنامه و فرهنگ بیمارستان سینا است

رئیس بیمارستان سینا، ضمن تسلیت درگذشت این استاد فقید بیان داشت: بیمارستان سینا، تنها یک پزشک را از دست نداد، بلکه سینا یک انسان اخلاقمدار و معلم واقعی را از دست داد. دکتر حسابی در تمام دوران زندگی خود با ذهنیت آموزش و خدمت به مردم پیش می رفت و فردی بود که در درمان و آموزش هیچ چیزی کم نمی گذاشت.

رئیس بیمارستان سینا، در ادامه بیان داشت: دکتر حسابی یک استاد واقعی بود، ایشان حتی پس از مرگ نیز به فکر آموزش دانشجویان بودند و در وصیتنامه خود گفته اند بعد از فوت کالبدشان به دانشکده پزشکی اهدا شود، تا کماکان دانشجویان بتوانند از وجود استاد بهره مند شوند.

دکتر طالبیان، همچنین عنوان داشت، خوشا به حال شاگردان، دستیاران و افردای که در کنار این استاد شریف بودند، بنده از این لحظه به بعد در رزومه کاریم با افتخار خواهم نوشت، من یک و نیم سال در بیمارستانی کار کردم که استاد حسابی در آن بیمارستان حضور داشت.

رئیس بیمارستان سینا دکتر حسابی را شناسنامه و فرهنگ بیمارستان سینا خواند و ادامه راه ایشان را به همه توصیه کرد.

 دکتر محمدرضا ظفرقندی، استاد حسابی همچون یک قهرمان تریبون استادی را بوسیدند و رفتند

رئیس بخش جراحی عروق و از شاگردان دکتر حسابی نیز ضمن عرض تسلیت عنوان داشت: بنده نزدیک 40 سال است که ابتدا شاگرد دکتر حسابی و بعد همراه و همکار ایشان بوده ام. ایشان از مشخصه های کمیاب و نایابی برخوردار بودند. دکتر حسابی تنها یک جراح نبودند و یک انسان چند وجهی، یک نوسینده قهار، سخنور عالی و اخلاقمدار بودند و از پتانسیل های اجتماعی برخوردار بودند و کمبودهای موجود بیماران را پیگیری می کردند.

وی در ادامه بیان داشت: دکتر حسابی بیش از 30 است که بازنشست شده بودند ولی ایشان به برنامه های مورنینگ هر سه شنبه تشریف می آوردند و در پایان هر برنامه به مدت 5 دقیقه به بیان توصیه ها و رهنمودهای اخلاقی می پرداختند و این سخنان ایشان چنان جذابه ای داشت که دانشجویان جوان همگی ایشان را تشویق می کردند.

 دکتر ظفرقندی همچنین خاطرنشان کرد، دکتر حسابی به بیمارستان سینا، دانشگاه و کشور تعصب داشتند و برای حفظ هویت اهمیت قائل بودند. ایشان در آخرین جلسه ای که در روز استاد و 12 اردیبهشت برگزار شد تشریف آوردند، تریبون تالار امام حسین (ع) را 3 بوسه زدند و همچون قهرمان ها و ورزشکارهایی که در زمان رفتن صحنه ورزشی خود را می بوسند و کنارمی روند با این جایگاه خداحافظی کردند.

دکتر علی حسابی، بیمارستان سینا برای پدرم تنها محل کار نبود به مثال یک زیارتگاه بود

پسر استاد حسابی سخنان خود را با جمله همیشگی پدر به نام معبود دل های عاشق آغاز کرد و بیان داشت: سلام به شما بزرگواران، اساتید و پزشکان، سلام به شما پرستاران و پرسنل بیمارستان سینا، سلام به مکتب عدل، سلام به سینا، سلام به جایی که برای پدر تنها محل کار نبود به مثال زیارتگاه بود سرای زندگی بود.

پزشکی برای پدرم عشق و عبادت بود. کمک به بیماران، تدریس دانشجویان، شرکت در کنفرانس ها، مطالعه به مانند نفس کشیدن جزئی از زندگی اش بود. نه تنها عمل می آموخت بلکه درس زندگی و اخلاق می داد و خود نیز مستمر در پی یادگیری بود و هر سال به چند کنفرانس در جای جای ایران می رفت و برای سالیان متمادی هر ساله به کنفرانس های جراحی بین المللی می رفت که به واسطه آن بسیار دید و آموخت.

پنج قاره دنیا را سفر کرد و در برخی از سفرها تنها ایرانی شرکت کننده در آن کنفرانس بود و به حرمت ایرانی بودنش پرچم ایران را برمی افراشتند.

در برگزای کنفرانس ها بسیار جدی و موثر بود و به پیشنهاد خودش از سال های دور هر سه شنبه خانواده درمان بیمارستان را دور هم جمع می کرد تا بشنوند و بیاموزند.

پدرم پزشکی را در مکتب عدل آموخت و بعدها مکتب عدل را تدریس کرد و گسترش داد و بعدها شاگردانش در سراسر دنیا غول های علمی شدند. وی بسیار کوشا و وقت شناس بود و حافظه ای خارق العاده داشت بسیار می خواند و می نوشت.

هر صبح نرمش می کرد زیاد راه می رفت. فاصله بیمارستان های سینا، مرودستی، مدائن و هشترودیان را پیاده طی می کرد و به اندازه می خورد و تا لحظه آخر سالم زندگی می کرد و تنها جبر طبیعت توانست او را از ما بگیرد. با عزت و احترام زندگی کرد و حضورش محفلی را اعتبار می داد.

 در این مراسم دکتر علی یعقوبی نوتاش و دکتر معتبر استادان پیشکسوت گروه جراحی و از شاگردان دکتر حسابی نیز به بیان سخنانی در رسای دکتر حسابی پرداختند.

بعد از پایان مراسم دوستداران استاد حسابی در محوطه بیمارستان سینا به رسم ادب بر پیکر ایشان با خواندن فاتحه ای ادای احترام کردند و بر روی دستان خود پیکر پیچیده شده در پرچم ایران را برای رسیدن به منزلگاه ابدی بدرقه کردند. روحش شاد و یادش گرامی باد.