به گزارش روابط عمومی بیمارستان سینا، دانشگاه علوم پزشکی تهران، این بار هم الکساندر را زین کرد، یال‌هایش را نوازشی کرد و باز انگار در گوشش نجوایی کرد و به پشت اسب پرید. اسب، رام‌تر و مهربان‌تر از همیشه به نظر می‌رسید. برای تمرین، مثل همیشه با اقتدار و مسلط وارد پیست سوارکاری شد. دستی بر گردن اسب کشید، شاید زیر لب گفت: “بتاز دوست همیشگی من.” دهانه اسب را کشید و همچون رعدی در پیست به حرکت درآمد. در چشم به هم زدنی، احسان از زین بر زمین افتاد و زیر سم اسب سوارکار دیگر که او نیز به تاخت می‌رفت، دچار صدمه مغزی شد.

الکساندر ایستاد، پیست بی‌حرکت ماند و گویی کل جهان برای ثانیه‌ای مات و مبهم ماند. احسان دزیانیان، قهرمان اسب‌سواری، ۳۹ ساله، زیر سم اسب مصدوم شده بود. آمبولانس آژیرکشان احسان را به بیمارستان رساند؛ اما در او نه رمقی بود و نه جانی.

دست دعای خانواده‌اش رو به آسمان بود و چشم امیدشان به پاسخ پزشک متخصص. اما امید، کورسویی بود که انگار رو به خاموشی می‌رفت و پزشک با چهره‌ای متأثر و تکیده، آرام و استوار شرایط احسان را به خانواده‌اش توضیح داد و گفت: “مرگ مغزی سرنوشتی است که بر اثر صدمه مغزی در پیست برای او رخ داده.”

خانواده‌اش در یک ناباوری خاص فرو رفتند، پایشان سست شد و بغض راه نفس کشیدنشان را بست و دنیا تیره‌وتارتر از همیشه پیش چشمشان نمایان شد و در مقابل یک پیشنهاد، بی‌‌پاسخ ماندند: اهدای عضو.

نگاه‌های مات به یکدیگر حکایتی عجیب از یک تصمیم بزرگ داشت؛ حکایتی که به زندگی دوباره ختم می‌شد. در نگاه‌های مات و چشم‌های اشکبارشان، با کمی درنگ کورسویی از امید جرقه زد؛ امید برای تپش دوباره قلب احسان در سینه دیگری.

اینچنین شد که احسان برای اهدای عضو راهی بیمارستان سینا شد تا اتاق عمل، میزبان سوارکاری شود که این بار نه برای قهرمانی در پیست، بلکه برای نجات جان‌هایی دیگر، تاخت.

روحش شاد و یادش تا همیشه مانا