رباط متقاطع جلویی ( ACL ):

از رﺑﺎﻃﻬﺎى ﻣﻬﻢ ﻣﻔﺼﻞ زاﻧﻮ اﺳﺖ. از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻬﻢ ﺛﺒﺎت ﻫﺮ ﻣﻔﺼﻞ بستگی ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮدن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن رﺑﺎط آن ﻣﻔﺼﻞ دارد. رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺟﻠﻮیی ﻣﻌﻤﻮﻻ رﺑﺎط ﺻﻠﻴﺒﻲ ﺟﻠﻮﻳﻲ ﻗﺪاﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻴﺸﻮد. اﻳﻦ رﺑﺎط از ﺟﻤﻠﻪ رﺑﺎط ﻫﺎیی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى ﺷﺪﻳﺪ آﺳﻴﺐ می ﺑﻴﻨﺪ. در ورزﺷﻜﺎران ﺣﺮﻓﻪ اﻳﻲ ﭘﺎرگی رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺟﻠﻮیی ﺷﺎﻳﻊ اﺳﺖ.

رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ خلفی:

رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ خلفی در وﺳﻂ زاﻧﻮ ﻗﺮار دارد و ﻣﺎﻧﻊ از ﻟﻐﺰﻳﺪن ﺑﺎﻻى ﺳﺎق ﭘﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ می ﺷﻮد ﺻﺪﻣﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻟﻴﮕﺎﻣﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺳﻴﺐ ﺑﻪ رﺑﺎط ﻫﺎى دﻳﮕﺮ زاﻧﻮ ﺷﺎﻳﻊ ﻧﻴﺴﺖ زﻳﺮا ﺑﺮاى ﭘﺎرگی آن ﻧﻴﺮوى زﻳﺎدى ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز اﺳﺖ آﺳﻴﺐ ﺑﻪ اﻳﻦ رﺑﺎط ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺪگی ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﺎ دﭼﺎر ﭘﺎرگی ﻧﺎﻗﺺ ﻳﺎﻛﺎﻣﻞ ﺷﻮد.

عوامل موثر در پارگی رباطهای زانو: 

• ﭼﺮﺧﺶ زاﻧﻮ ﺑﻪ ﺧﺎرج
• ﻋﻮاﻣﻞ محیطی ﻣﺜﻞ ورزﺷﻬﺎیی ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﻳﺪن و دوﻳﺪن در ارﺗﺒﺎط ﻫﺴﺘﻨﺪ، اﺣﺘﻤﺎل آﺳﻴﺐ رﺑﺎط اﻓﺰاﻳﺶ می ﻳﺎﺑﺪ
• ﻋﻠﻞ آﻧﺎﺗﻮﻣﻴﻚ، اﺣﺘﻤﺎل آﺳﻴﺐ رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺟﻠﻮﻳﻲ در ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻴﺎنی، ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻧﻮاحی دﻳﮕﺮ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎى ورزﺷﻜﺎر، ﭘﺎرگی رﺑﺎط ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺗﻔﺎق می اﻓﺘﺪ
• ﻋﻠﻞ ﻫﻮرﻣﻮنی، ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻄﺢ اﺳﺘﺮوژن، اﺣﺘﻤﺎل ﭘﺎرگی رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺟﻠﻮیی ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ

ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ روﺷﻬﺎى ﺗﺸﺨﻴﺺ ﭘﺎرگی رﺑﺎﻃﻬﺎى زاﻧﻮ: 

• ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت ﺑﺎلینی
• ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت ﺑﺎلینی
• ام ار ای ( MRI )

درمان: 

ﺑﻪ ﻃﻮر کلی درﻣﺎن آﺳﻴﺐ ﻫﺎى ﻟﻴﮕﺎﻣﺎن ﺑﻪ دو ﺻﻮرت ﻏﻴﺮ ﺟﺮاحی ﻳـﺎ ﺟﺮاحی اﺳﺖ. ﻓﻴﺰﻳﻮﺗﺮاپی در ﻫﺮ دو روش ﻏﻴﺮ ﺟﺮاحی و ﺟﺮاحیﺟﻬﺖ ﺗﺴـﺮﻳـﻊ و اﻓــﺰاﻳــﺶ ﻛــﻴــﻔــﻴــﺖ روﻧــﺪ درﻣــﺎﻧنی ﻣــﻮﺛــﺮ اﺳــﺖ.

ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ اﻫﺪاف ﻓﻴﺰﻳﻮﺗﺮاپی ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: 

• ﻛﺎﻫﺶ درد، اﻟﺘﻬﺎب و ﺗﻮرم
• اﻓﺰاﻳﺶ داﻣﻨﻪ ﺣﺮکتی ﻣﻔﺼﻞ
• ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻋﻀﻼت ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ درﺟﺎت آﺳﻴﺐ
• آﻣﻮزش ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت زﻧﺠﻴﺮه ﺣﺮکتی ﺑﺴﺘﻪ
• اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻌﺎدل و ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻓﺮد و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﻓﺮد ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى روزﻣﺮه یا ورزش حرفه ای 

روشهای درمان آسیب رباطهای زانو: 

ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻚ ارﺗﻮﭘﺪ در ﻫﺮ ﻳﻚ از درﺟﻪ ﻫﺎى ﭘﺎرگی ﺿﺮورت دارد.

اﻣﺎ ﺑﺮاى ﻛﺎﻫﺶ درد و ﺗﻮرم در ﺳﺎﻋﺎت اوﻟﻴﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺣﻞ زﻳﺮ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪه است: 

• ﻣﺼﺮف ﻣﺴﻜﻦ
• اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﻤﭙﺮس ﻳﺦ ﺑﻪ ﻣﺪت ١٥ الی ٢٠ دﻗﻴﻘﻪ ﻫﺮ ٢ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﻜﺒﺎر
• ﺑﺎﻧﺪاژ ﻛﺮدن: اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺳﺒﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻮرم می ﺷﻮد. ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺑﺎﻧﺪ را دور ﻣﻮﺿﻊ ﻧﭙﻴﭽﻴﺪ.
• ﺑﺎﻻ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻋﻀﻮ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﺑﺮاى ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى از ﺗﻮرم
• ﺟﻠﺴﺎت ﻓﻴﺰﻳﻮﺗﺮاپی ﺑﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﭘﺰﺷﻚ
• ﺗﻌﺎدل و ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻋﻀﻼت ﺟﻬﺖ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى از آﺳﻴﺐ ﻣﺠﺪد اﺳﺖ.

درﻣﺎن آﺳﻴﺐ درﺟﻪ ﻳﻚ: 

ﻫﺪف اصلی در اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻛﺎﻫﺶ اﻟﺘﻬﺎب و ﺗﺮﻣﻴﻢ ﻣﺠﺪد ﺑﺎﻓﺖ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ داﻣﻨﻪ حرکتی، ﺑﻬﺒﻮد ﺗﻌﺎدل و ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻋﻀﻼت ﺟﻬﺖ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى از آﺳﻴﺐ ﻣﺠﺪد اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﻗﺪم اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﻤﭙﺮس ﺳﺮد و ﺑﺎﻻ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻋﻀﻮ اﺳﺖ.

درﻣﺎن آﺳﻴﺐ درﺟﻪ دو:

دﻟﻴﻞ آﺳﻴﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ ﺑﺮﻳﺲ ﺟﻬﺖ ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺑﺎﻓﺖ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻔﺎده می ﺷﻮد.

درﻣﺎن آﺳﻴﺐ درﺟﻪ ﺳﻪ: 

در ﭘﺎرگی ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﻧﻴﺎز ﺑﺎﺷﺪ. اﮔﺮ ﺑﻴﻤﺎر ﻓﺮد ﻣﺴﻨﻲ ﺑﺎﺷﺪ و رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺟﻠﻮیی ﭘﺎره ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. اﻧﺠﺎم ﻋﻤﻞ ﺟﺮاحی ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻓﺮد و آرﺗﺮوز زاﻧﻮ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد  اﻣﺎ اﮔﺮ ﻓﺮدى ﺟﻮان و ﻓﻌﺎل و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﻳﻚ ورزﺷﻜﺎر ﺣﺮﻓﻪ اى دﭼﺎر ﭘﺎرگی ﻛﺎﻣﻞ ﮔﺮدد، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاحی ﺗﻮﺻﻴﻪ می ﺷﻮد در ﺑﻴﻤﺎرانی ﻛﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺟﻠﻮیی، دﭼﺎر ﭘﺎرگی رﺑﺎط ﻃﺮفی داخلی زاﻧﻮ می ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﻴﻮع ﺑﺎﻻیی ﻧﻴﺰ دارد، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ درد و ﺗﻮرم زﻳﺎد زﻣﺎن ﺟﺮاحی رﺑﺎط ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺟﻠﻮى، ﺟﻬﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى از ﻓﻴﺒﺮوز مفصلی ﺑﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ می اﻓﺘﺪ.

ﻓﻴﺒﺮوز مفصلی ﻳﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻬﻢ ﻛﺎﻫﺶ داﻣﻨﻪ ﺣﺮکتی ﻣﻔﺼﻞ زاﻧﻮ اﺳﺖ. ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺑﺎ ﻛﺎﻫﺶ درد، ﺗﻮرم، اﻓﺰاﻳﺶ داﻣﻨﻪ ﺣﺮکتی ﻣﻔﺼﻞ، ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻋﻀﻼت اﻃﺮاف زاﻧﻮ و طبیعی ﺷﺪن راه رﻓﺘﻦ آﻣﺎده ﻋﻤﻞ ﺟﺮاحی می ﺷﻮﻧﺪ. 

در پارگی های کامل به دو روش جراحی صورت می گیرد:

• روش ترمیمی: ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ و ﻧﺘﺎﻳﺠﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻧﺪارد
• روش ﺑﺎزﺳﺎزى: ﺑﻪ دو ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎزﺳﺎزى داﺧﻞ ﻣﻔﺼﻠﻲ ﻳﺎ ﺧﺎرج ﻣﻔﺼﻠﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد. در روش ﺑﺎزﺳﺎزى رﺑﺎط از ﻳﻚ ﺑﺎﻓﺖ دﻳﮕﺮ) ﻣﺜﻼ ﺗﺎﻧﺪون ﭘﺎﺗﻼ و ﻳﺎ ﺗﺎﻧﺪون ﻋﻀﻼت ﭘﺸﺖ ران( اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﻮد. روش ﺑﺎزﺳﺎزى ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻬﺘﺮى ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد.

عوارض احتمالی پس از جراحی:

• ﺗﻮرم: اﻳﺠﺎد ﺗﻮرم در ﻣﻔﺼﻞ ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺳﺖ و اﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻮﻗﺘﻲ اﺳﺖ و ﭘﺲ از ﺣﺪود ١ ﻫﻔﺘﻪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻛﻨﻨﺪ.
• درد: اواﻳﻞ ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ درد وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف داروﻫﺎ و ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎى ﭘﺰﺷﻚ، ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ.
• بی حسی: ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﺟﻠﻮى زاﻧﻮ اﻃﺮاف ﻣﺤﻞ ﺟﺮاحی بی حسی وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ آسیبی اﺳﺖ ﻛﻪ اﻋﺼﺎب حسی ﺟﻠﻮى زاﻧﻮ در ﻫﻨﮕﺎم ﺟﺮاحی دﻳﺪه اﻧﺪ و ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺗﺎ ﻣﺪت زﻣﺎن زﻳﺎدى اﻳﻦ بی حسی وﺟﻮد دارد
• آﺳﻴﺐ ﺑﺎﻓﺖ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ: ﺑﺎﻓﺖ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺷﺪه ﺣﺪودا ٥ ﻣﺎه وﻗﺖ ﻻزم دارد ﺗﺎ ﺧﻮن ﮔﻴﺮى ﻣﺠﺪد ﻛﻨﺪ اﻣﺎ از ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻓﺖ ﺷﻨﺎسی اﻳﻦ زﻣﺎن ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎل ﻧﻴﺰ ﻃﻮل می ﻛﺸﺪ. رﺑﺎط ﺟﺪﻳﺪ ﭘﺲ از ﺟﺮاحی ﺗﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺎه در ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻮد می ﺑﺎﺷﺪ. ﻟﺬا ﺑﻴﻤﺎر ﺗﺎ ﻣﺎﻫﻬﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ زاﻧﻮى ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎ زاﻧﻮى ﺟﺮاحی ﺷﺪه رﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ. ﺑﺎﻳﺪ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدى داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ رﺑﺎط ﺟﺪﻳﺪ آﺳﻴﺐ ﻧﺰﻧﺪ. از ﻋﻮارض دﻳﮕﺮ ﺟﺮاحی ﻣﻴﺘﻮان از ﻋﻔﻮﻧﺖ و اﻳﺠﺎد ﻟﺨﺘﻪ ﺧﻮن در ﻋﺮوق اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧنی ﻧﺎم ﺑﺮد ﻛﻪ ﺷﺎﻳﻊ ﻧﻴﺴﺖ

مراقبتهای پس از جراحی:

• ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ، طی ﺟﺮاحی ﺑﺎزﺳﺎزى رﺑﺎط اصلی، اﻗﺪاﻣﺎت درﻣﺎنی دﻳﮕﺮى ﻣﺜﻞ ﺗﺮﻣﻴﻢ ﭘﺎرگی ﻣﻴﻨﻴﺴﻚ ﻫﻢ ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺘﻤﺎ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺑﺎزﺗﻮانی ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ ﻧﻈﻴﺮ ﺣﺮﻛﺎت، وزن ﮔﺬارى روى اﻧﺪام، راه رﻓﺘﻦ و ﺧﻢ و راﺳﺖ ﻛﺮدن ﺳﺌﻮال ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ.
• ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻮرم ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ اﻧﺪام ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻗﺮار داده ﻣﻲ ﺷﻮد.
• از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﺗﻤﺮﻳﻦ اﻧﻘﺒﺎض درﺟﺎى ﻋﻀﻠﻪ ﭼﻬﺎر ﺳﺮرانی ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.
• روز دوم ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﭘﺲ از ﺧﺎرج ﺷﺪن درن ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻴﺰﻳﻮﺗﺮاپی آﻏﺎز ﺷﻮد. اﻳﻦ ﻓﻴﺰﻳﻮﺗﺮاپی ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻲ می ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﺑﺘﺪا در ﺗﺨﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻢ ﻛﺮدن زاﻧﻮى ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد مشخصی ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ.
• راه اﻧﺪازى ﺗﻮﺳﻂ واﻛﺮ ﻳﺎ ﻋﺼﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ واﻛﺮ و ﺑﺎ ﻗﺮار دادن ﻣﻘﺪار کمی وزن روى ﭘﺎى ﺟﺮاحی ﺷﺪه راه می روﻳﺪ
• ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻴﺪ زاﻧﻮى ﺧﻮد را ﻛﺎﻣﻼ ﺻﺎف ﻧﮕﻪ دارﻳﺪ.
• ﭘﺲ از آﻧﻜﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ ﻛﺎﻣﻼ ﭘﺎى ﺧﻮد را ﺧﻢ ﻛﺮده ﺗﺎ زاوﻳﻪ ى٩٠ درﺟﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻮد و ﺑﺎ واﻛﺮ ﻳﺎ ﻋﺼﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ راه ﺑﺮوﻳﺪ، ﻣﺮﺧﺺ می ﺷﻮﻳﺪ.
• دو ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﺗﺮﺧﻴﺺ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻬﺖ وﻳﺰﻳﺖ ﻣﺠﺪد ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ و ﺑﺨﻴﻪ ﻫﺎى ﻣﺤﻞ ﻋﻤﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺰﺷﻚ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮد.
• در ﻣﻨﺰل ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ درد از ﻣﺴﻜﻦ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺰﺷﻚ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ. ﭘﺎى ﺧﻮد را ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺑﺪن ﻗﺮار دﻫﻴﺪ.
• ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﻣﺤﻞ ﻋﻤﻞ را ﻫﺮ روز ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻛﻨﻴﺪ.
• ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در ﻣﺤﻞ ﻋﻤﻞ دﭼﺎر ﮔﺮمی، اﻟﺘﻬﺎب، ﺗﻮرم، ﻋﻔﻮﻧﺖ و ﺧﺮوج ﺗﺮﺷﺤﺎت ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﺧﻮد ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ.
• آﻧﺘﻲ ﺑﻴﻮﺗﻴﻜﻬﺎ و داروى ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎد ﺧﻮن ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺷﺪه را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﻈﻢ و ﺳﺮ وﻗﺖ ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻴﺪ.
• از ﻏﺬاﻫﺎى ﭘﺮﻛﺎﻟﺮى و ﭘﺮﻛﻠﺴﻴﻢ ﻣﺜﻞ ﻟﺒﻨﻴﺎت و ﻣﺎﻳﻌﺎت ﻓﺮاوان و ﻣﻴﻮه ﺟﺎت و ﺳﺒﺰﻳﺠﺎت ﺗﺎزه اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﺪ.
• اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮدى ﻛﻤﻚ می ﻛﻨﺪ.
• راﻧﻨﺪگی ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻌﺪ از ٨ ﻫﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ راﺣﺘﻲ روى ﭘﺎى ﺧﻮد وزن ﺑﻴﺎﻧﺪازﻳﺪ، ﺑﺎ اﺟﺎزه ى ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ ﺗﻮﺻﻴﻪ می ﺷﻮد.
• ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻛﺎر: اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاحی زاﻧﻮ ﭼﻘﺪر ﺳﺮﻳﻊ می ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻛﺎر ﺑﺎزﮔﺮدﻳﺪ بستگی ﺑﻪ اﻳﻦ دارد ﻛﻪ ﺷﻐﻞ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰى را ﺷﺎﻣﻞ می ﺷﻮد. ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺗﺎ ٢ ﻳﺎ ٣ ﻫﻔﺘﻪ از ﻛﺎر ﺧﻮد ﻣﺮﺧﺼﻲ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ اﮔﺮ ﺷﻐﻞ ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎى فیزیکی می ﺷﻮد، ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎى ﻛﺎرى ﺷﻤﺎ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ ٣ ﻣﺎه ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻛﺎرﺗﺎن ﻃﻮل ﺑﻜﺸﺪ.
• ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻋﺼﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ٢ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ می ﺷﻮد.اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه اى ﻛﻪ اﺣﺴﺎس راحتی می ﻛﻨﻴﺪ روى ﭘﺎى آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﺧﻮد وزن ﺑﻴﺎﻧﺪازﻳﺪ.