ﻛﺸﺶ ﻳﺎ ﺗﺮاﻛﺸﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﺪف درﻣﺎنی می ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دو ﺻﻮرت اﻋﻤﺎل ﺷﻮد:

تراکشن پوستی

• از ﺗﺮاﻛﺸﻦ پوستی ﺑﺮاى رﻓـﻊ گرفتگی ﻋﻀﻼنی و بی ﺣﺮﻛـﺖ ﻛﺮدن اﻧﺪام، ﻗﺒﻞ از ﺟـﺮاحی اﺳﺘﻔﺎده می ﺷـﻮد نیروی ﻛﺸﺶ وزﻧﻪ ﻫﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﻧـﻮار ﻛﺸﺶ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ وارد می ﺷﻮد.

تراکشن استخوانی

• ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮاى درﻣﺎن شکستگی ﻫﺎى اﺳﺘﺨﻮان ران، درﺷـﺖ نی، و ﻣﻬﺮه ﻫﺎى ﮔﺮدنی اﺳﺘﻔﺎده می ﺷﻮد.. در اﻳـﻦ ﺣـﺎﻟـﺖ ﻧﻴﺮوى ﻛﺸﺶ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﻴﻦ ﻓﻠﺰى ﻳﺎ سیمی ﻛﻪ ﺑـﻪ اﺳﺘﺨﻮان ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺤﻞ شکستگی وﺻﻞ می ﺷـﻮد، ﺑـﻪ اﺳﺘﺨﻮان وارد می ﺷﻮد.

مراقبت های پرستاری در بیماری که تحت کشش جهت درمان شکستگی می باشد شامل موارد زیر است که رعایت آنها ضروری است: 

• از ﺗﺮاﻛﺸﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺪاوم اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﺗـﺎ در ﺟـﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻦ و بی ﺣﺮکتی ﻣﺤﻞ شکستگی ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
• از کشش استخوانی هرگز نباید به طور دوره ای استفاده شود
• وزن وزﻧﻪ ﻫﺎى ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ ﻛﺸﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺰﺷﻚ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد و در ﻃﻮل درﻣﺎن آﻧﻬﺎ را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻛﺮد، اﻳﻦ ﻛﺎر ﻓﻘـﻂ ﺑـﺎﻳـﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺰﺷﻚ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.
• ﻃﻨﺎﺑﻬﺎى وﺻﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻛﺸﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آرامی روى ﻗﺮﻗﺮه ﻫﺎ ﺣﺮﻛﺖ کند.
• وزﻧﻪﻫﺎ آزاداﻧﻪ آوﻳﺰان ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻪ ﻛﻒ زﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﺗﺨﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻜﻨﺪ.
• از اﻳﻨﻜﻪ ﻃﻨﺎبﻫﺎ و ﻗﺮﻗﺮهﻫﺎ آزاد ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﮔﻴﺮ ﻧﺪارﻧﺪ اﻃﻤﻴـﻨـﺎن حاصل کنید.
• ﺑﻨﺪﻫﺎى ﻛﺸﺶ، ﮔﺮه ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ(ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﻛﺸﺶ ﻣـﻮرد نظر می شود.)
• ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﻧﺦ ﺗﺮاﻛﺸﻦ در ﺟﻬﺖ و ﭘﻮزﻳﺸﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ از ﺑﻴـﻦ ﻗﺮﻗﺮه رد ﺷﺪه اﺳﺖ (ﭘﻮزﻳﺸﻦ ﻏﻴﺮ ﺻﺤﻴـﺢ ﻧـﺦ ﺗـﺮاﻛﺸـﻦ میﺗﻮاﻧﺪ درﺟﻪ ﻛﺸﺶ اﻋﻤﺎل ﺷﺪه را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ.(
• ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﭘﻴﭻﻫﺎ و ﮔﻴﺮهﻫﺎ دﺳﺘﻜﺎرى ﻧﺸﻮد.
• وزﻧﻪ ﻫﺎى ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ ﻛﺸﺶ ﺑﺎﻳﺪ از ﺗﺨﺖ آوﻳﺰان ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ روى ﺗﺨﺖ ﻳﺎ ﻛﻒ اﺗﺎق ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮرى ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﺸﺶ در ﭘﺎ اﻳﺠﺎد ﺷﻮد.
• ﺑﻪ ﻃﻮرى روى ﺗﺨﺖ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﺎى ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗـﺨـﺖ ﺗﻤﺎس ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و اﺣﺴﺎس ﻛﺸﺶ در ﭘﺎ ﺣﺲ ﺷﻮد.
• ﺑﻴﻤﺎرى ﻛﻪ ﻛﺸﺶ دارد ﺑﺎﻳﺪ در وﺳﻂ ﺗﺨﺖ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد و  ﺑـﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﮕﻴﺮه ى ﺑﺎﻻى ﺗﺨﺖ، ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻى ﺑﺪن ﺧﻮد را ﻣﺮﺗﺒﺎ ﺣﺮﻛﺖ داده و ﻣﭻ ﭘﺎى ﺧﻮد را ﺧﻢ و راﺳﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ اﻳـﻦ روش ﻗﺪرت ﺑﺪنی و ﺑﺎﻓﺖ ﻋﻀﻼنی ﺣﻔﻆ ﺷﺪه و ﺟﺮﻳﺎن ﺧـﻮن ﺑﻬﺒﻮد می ﻳﺎﺑﺪ و از اﻳﺠﺎد زﺧﻢ ﺑﺴﺘﺮ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى می ﺷﻮد.
• ﺗﺮاﻛﺸﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮى ﻗﺮار ﮔـﻴـﺮد ﻛـﻪ از (Foot drap) اﻓﺘﺎدﮔﻲ ﭘﻨﺠﻪ ى ﭘﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى ﺷﻮد.
• در ﻃﻮل ﻣﺪتی ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻛﺸﺶ ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﻣﺮﺗﺒﺎ ﺳﺮﻓﻪ و ﺗﻨﻔـﺲ ﻋﻤﻴﻖ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﺮﺷﺤﺎت رﻳﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮد و از اﻳﺠﺎد ﻋﻔﻮﻧﺘﻬـﺎى ﺗﻨﻔﺴﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى ﮔﺮدد.
• در ﻃﻮل ﻣﺪتی ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻛﺸﺶ ﻫﺴﺘﻴﺪ در رژﻳﻢ ﻏﺬاﻳﻲ ﺧـﻮد از ﺳﺒﺰﻳﺠﺎت و ﻣﻴﻮه ﺟﺎت و ﻟﺒﻨﻴﺎت ﺑﻪ ﻣﻘﺪار ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺘـﻔـﺎده ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ از ﻳﺒﻮﺳﺖ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﺷﻮد.
• ﻣﺼﺮف ﻣﺎﻳﻌﺎت ﻛﺎفی و ﺑﺮﻗﺮارى ادرار ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻣﻨـﺎﺳـﺐ از ﻋﻔﻮﻧﺖ ادرارى ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد.
• در ﻣﻮرد ﺗﺮاﻛﺸﻦ اﺳﺘﺨﻮانی، دو اﻧﺘﻬﺎى ﭘﻴﻦ ﺗﺮاﻛﺸﻦ اﺳﺘﺨﻮانی را ﺑﺎ ﭼﻮب ﭘﻨﺒﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻴﺪ )اﻳﻦ ﻛﺎر از آﺳﻴﺐ ﺑﻪ ﺑﻴﻤـﺎر  و  ﭘـﺮﺳـﻨـﻞ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى ﻣﻲﻛﻨﺪ.( ﻣﺤﻞ ﭘﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ روزاﻧﻪ ﺑﺮرسی ﺷﻮد.
• از درﺳﺖ ﺑﻮدن ﻣﻘﺪار وزﻧﻪﻫﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ.
• ﺑﻴﻤﺎر را از ﻧﻈﺮ ﻋﻮارض بی ﺣﺮکتی ﻣﺜﻞ زﺧﻢ ﺑﺴﺘﺮ، ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘـﻦ ﻋﻀﻠﻪ ى درﮔﻴﺮ، ﺿﻌﻒ ﻳﺎ ﻛﻮﺗﺎه ﺷﺪﮔﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ، ﻳﺒﻮﺳﺖ، اﺣﺘﺒﺎس ادرار، ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻲ، ﻟﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﺧﻮن داﺧﻞ ﻋﺮوق و ... ﺑﺮرسی ﻛﻨﻴﺪ.
• ﺗﺨﺖ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺎﺷﺪ و ﺟﻬﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى از زﺧﻢ ﺑﺴـﺘـﺮ، ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺪن ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺗﺐ از ﻧﻈﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎى ﻓﺸﺎر ﻳﺎ ﺳﺎﺋﻴﺪگی روى ﺑﺮجستگی ﻫﺎى اﺳﺘﺨﻮانی،)ﭘﺎﺷﻨﻪ و ﻣﭻ ﭘﺎ، زاﻧﻮ، ﺑﺎﺳﻦ، ﺳـﺘـﻮن ﻓﻘﺮات، اﺳﺘﺨﻮان دﻧﺒﺎﻟﭽﻪ، آرﻧﺞ، ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ، ﭘﺸﺖ ﺳﺮ،ﮔﻮش ﻫـﺎ و ﭘﺎﺷﻨﻪ ﭘﺎ و (... ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﺷﻮد.
• ﻣﻠﺤﻔﻪ ى روى ﺗﺨﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪون ﭼﺮوک و ﺧﺸﻚ ﻧﮕﻪ دارى ﺷﻮد.
• ﻓﺸﺎر روى بعضی از ﻧﻘﺎط ﺑﺪن را ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن و ﺗﻐﻴﻴﺮ وﺿـﻌـﻴـﺖ میﺗﻮان ﻛﺎﻫﺶ داد.
• ﺟﻬﺖ رﻋﺎﻳﺖ ایمنی، ﻧﺮده ى ﺗﺨﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﺮده ﺷﻮد.
• ورزش های فعال عضلانی و مچ پا را فراموش نکنید. عضلات 5 الی 10 ثانیه منقبض کرده و سپس رها سازید این کار را چند بار در روز انجام دهید.
• ﻫﺮ دو ﺳﺎﻋﺖ در ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﻮﻳﺪ. اﻳﻦ ﻛﺎر از ﻛﻨﺪى ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮن و ﻟﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﺧﻮن در ﺳﻴﺎﻫﺮﮔﻬﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى می ﻛﻨﺪ.
• ﺑﺮاى ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪن زﺧﻢﻫﺎى پوستی در ﺻﻮرت اﻣﻜﺎن از ﺗﺸﻚ ﻣﻮاج اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﺪ.
• در ﺗﺮاﻛﺸﻦ پوستی، ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻴﻤﺎر را از ﻧﻈﺮ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻪ ﭼﺴﺐ ﺗﺮاﻛﺸﻦ و ﻗﺮﻣﺰى و ﺗﺎول و ﺳﻮزش زﻳﺮ ﺑﺎﻧﺪاژ ﻳﺎ اﺧﺘﻼل حسی ﻳﺎ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺑﺮرسی ﻛﻨﻴﺪ.
• ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻛﺸﻴﺪگی ﻃﻨﺎبﻫﺎى ﺗﺮاﻛﺸﻦ، اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮﻳﺪگی ﭘﻮﺳﺖ وﺟﻮد دارد؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻨﺎﺑﻬﺎ ﻃﻮرى ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ از ﺑﺮﻳﺪگی ﭘﻮﺳﺖ و اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺧﻮددارى ﺷﻮد.
• در ﺗﺮﻛﺸﻦ ﻫﺎى اﺳﺘﺨﻮانی، ﭘﻮﺳﺖ اﻃﺮاف ﭘﻴﻦ را ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر و ﺑﺎ ﻣﺎده ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﻲ ﻛﻨﻨﺪه ﺗﻤﻴﺰ ﻛﻨﻴﺪ؛ ﻣﺤﻞ ورود ﭘﻴﻦ ﺑـﺎﻳـﺪ روزاﻧﻪ از ﻧﻈﺮ ﺑﻮ، ﻗﺮﻣﺰى و ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻼﺋﻢ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺑﺮرسی ﺷﻮد.
• رﻧﮓ، ﺣﺮارت، ﻧﺒﺾ، ﭘﺮ ﺷﺪﮔﻲ ﻣﻮﻳﺮگی در ﻧﺎﺧﻨﻬﺎ ، ﺗﻮرم، ﺣﺲ و ﺣﺮﻛﺖ ﻋﻀﻮ ﺗﺤﺖ ﻛﺸﺶ را ﺑﺎ ﻃﺮف ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﺪ.
• ﺑﺎ ﻛﻤﻚ می ﺗﻮاﻧﻴﺪ در ﺗﺨﺖ ﺣﻤﺎم ﻛﻨﻴﺪ. ﭘﻴﻦ می ﺗـﻮاﻧـﺪ در ﻣﻌﺮض ﺟﺮﻳﺎن آب ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻌﺪ از ﺣﻤﺎم ﺣﺘﻤﺎ ﭘﻴﻦ ﺑﺎ ﭘـﺎرﭼـﻪ  ﺗﻤﻴﺰ ﺧﺸﻚ ﺷﻮد و در ﻣﻌﺮض ﻫﻮا ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.